ՄԱՐԴՈՒ ԱՆԶԳԱՄՈՒԹԻՒՆԸ

1 Անզգամն ասաց իր սրտում, թէ՝ «Աստուած չկայ»:

2 Ապականուեցին ու պղծուեցին իրենց անօրէնութեան մէջ,

եւ չկայ մէկը, որ բարութիւն գործի:

3 Աստուած երկնքից նայեց բոլոր մարդկանց որդիներին՝

տեսնելու, թէ կա՞յ մի իմաստուն,

որ Աստծուն է փնտռում:

4 Բոլորը միասին խոտորուեցին եւ անպէտք դարձան:

Բարութիւն անող չկայ, չկայ նոյնիսկ մէկ հոգի:

5 Ինչպէ՞ս չեն գիտակցում բոլոր նրանք, որ անօրէնութիւն են գործում,

նրանք, որ խժռում են իմ ժողովրդին իբրեւ կերակրահաց

եւ չեն դիմում Աստծուն:

6 Այնտեղ, ուր երկիւղ չկայ, երկիւղից սարսում են նրանք,

քանզի Աստուած ցրելու է երեսպաշտների ոսկորները:

Նրանք պիտի խայտառակուեն ու ամօթահար լինեն,

քանզի Աստուած անարգեց նրանց:

7 Ո՞վ կը տայ Սիոնից Իսրայէլի փրկութիւնը:

Երբ Տէրն իր ժողովրդին վերադարձնի գերութիւնից,

Յակոբը կը ցնծայ, եւ Իսրայէլն ուրախ կը լինի: