ԱՐՏԱՔՍՈՒԱԾ ՂԵՒՏԱՑՈՒ ՈՂԲԸ

1 Այսուհետեւ՝ Կորխի որդիների իմաստութիւնը

2 Ինչպէս եղջերուն ջրի ակունքներին է փափագում,

այնպէս էլ ես քեզ եմ փափագում, ո՛վ Աստուած.

3 հոգիս ծարաւ է քեզ, Աստուած հզօր եւ կենդանի.

ե՞րբ պիտի գամ ու երեւամ Աստծու առաջ:

4 Գիշեր-ցերեկ իմ արցունքներով սնուեցի,

քանզի ամէն օր ինձ ասում էին. «Քո Աստուածն ո՞ւր է»:

5 Դա յիշելիս՝ հոգիս տառապում էր իմ ներսում,

բայց քաջալերւում էի, որ պիտի մտնեմ

Աստծու տան սքանչելի յարկի տակ,

ցնծութեան ու օրհնութեան ձայնով

եւ ձայնով բարեբանութեան:

6 Արդ, ինչո՞ւ ես տրտմում, հոգի՛ իմ,

կամ ինչո՞ւ ես խռովեցնում ինձ.

յոյսդ դի՛ր Աստծու վրայ, օրհներգի՛ր նրան,

իմ անձը փրկողն Աստուած է:

7 Հոգին իմ խիստ խռովուեց,

դրա համար քեզ յիշեցի Յորդանանի երկրից

ու Հերմոնի փոքր սարից:

8 Անդունդից քեզ կանչեցին քո յորձանքների ձայնով:

Քո բոլոր կոհակներն ու ալիքներն անցան իմ վրայով:

9 Ցերեկը Տէրն իր ողորմութիւնը հաստատեց.

գիշերը՝ նոր օրհներգութիւն.

ես աղօթում եմ Աստծուն իմ կեանքի համար:

10 Աստծուն ասացի. «Ինձ ընդունողը դու ես, ինչո՞ւ մերժեցիր ինձ,

ինչո՞ւ տխուր լինեմ թշնամուս հալածանքի ժամանակ»:

11 Երբ ոսկորներս փշրուեցին,

թշնամիներն իմ նախատեցին ինձ՝

ամէն օր ասելով. «Քո Աստուածն ո՞ւր է»:

12 Արդ, ինչո՞ւ ես տրտմում, հոգի՛ իմ,

կամ ինչո՞ւ ես ինձ խռովեցնում.

յոյսդ դի՛ր Աստծու վրայ, օրհներգի՛ր նրան,

իմ անձը փրկողն Աստուած է: