ՄԵՂԱՒՈՐԻ ՉԱՐՈՒԹԻՒՆԸ ԵՒ ԱՍՏԾՈՒ ԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆԸ

1 Այսուհետեւ՝ Տիրոջ ծառայ Դաւթի սաղմոսը

2 Անօրէնն ասում է իր մտքում մեղանչելիս,

թէ իր աչքերի առջեւ Աստծու վախ չկայ:

3 Նա խորամանկութիւն է գործում նրա իսկ հանդէպ,

որ չտեսնի իր անօրէնութիւնն ու չատի այն:

4 Նրա բերանի խօսքերն անարդար ու նենգամիտ են,

նա չկամեցաւ հասկանալ բարին:

5 Անօրէնութիւն խորհեց իր անկողնում,

կանգնեց այն բոլոր ուղիների վրայ, որոնք բարի չեն,

եւ չարից չձանձրացաւ:

6 Տէ՛ր, երկնքում է քո ողորմութիւնը,

իսկ ճշմարտութիւնդ՝ մինչեւ ամպերը:

7 Արդարութիւնդ, Աստուա՛ծ, լեռների պէս է,

իրաւունքդ՝ խոր անդունդի պէս.

մարդ ու անասուն դու ես ապրեցնում, Տէ՛ր:

8 Որքա՜ն առատ է քո ողորմութիւնն, Աստուա՛ծ,

մարդկանց որդիները թեւերիդ հովանուն պիտի ապաւինեն:

9 Նրանք պիտի յագենան քո տան լիութիւնից,

եւ նրանց պիտի խմեցնես քո գրգանքի գետերից:

10 Տէ՛ր, քեզնից է կեանքի աղբիւրը,

եւ երեսիդ լոյսով ենք լոյսը տեսնում:

11 Ողորմութիւնդ շնորհի՛ր քեզ ճանաչողներին,

եւ արդարութիւնդ՝ սրտով ուղիղներին:

12 Թող ամբարտաւանների ոտքը մեզ չհասնի,

եւ մեղաւորների ձեռքը չդողացնի մեզ:

13 Այնտեղ բոլոր անօրէնութիւն գործողները պիտի ընկնեն,

մերժուեն ու չկարողանան այլեւս ոտքի կանգնել: