ԱՐՏԱՔՍՈՒԱԾ ՂԵՒՏԱՑՈՒ ՈՂԲԸ
1 Այսուհետեւ՝ Կորխի որդիների իմաստութիւնը
2 Ինչպէս եղջերուն ջրի ակունքներին է փափագում,
այնպէս էլ ես քեզ եմ փափագում, ո՛վ Աստուած.
3 հոգիս ծարաւ է քեզ, Աստուած հզօր եւ կենդանի.
ե՞րբ պիտի գամ ու երեւամ Աստծու առաջ:
4 Գիշեր-ցերեկ իմ արցունքներով սնուեցի,
քանզի ամէն օր ինձ ասում էին. «Քո Աստուածն ո՞ւր է»:
5 Դա յիշելիս՝ հոգիս տառապում էր իմ ներսում,
բայց քաջալերւում էի, որ պիտի մտնեմ
Աստծու տան սքանչելի յարկի տակ,
ցնծութեան ու օրհնութեան ձայնով
եւ ձայնով բարեբանութեան:
6 Արդ, ինչո՞ւ ես տրտմում, հոգի՛ իմ,
կամ ինչո՞ւ ես խռովեցնում ինձ.
յոյսդ դի՛ր Աստծու վրայ, օրհներգի՛ր նրան,
իմ անձը փրկողն Աստուած է:
7 Հոգին իմ խիստ խռովուեց,
դրա համար քեզ յիշեցի Յորդանանի երկրից
ու Հերմոնի փոքր սարից:
8 Անդունդից քեզ կանչեցին քո յորձանքների ձայնով:
Քո բոլոր կոհակներն ու ալիքներն անցան իմ վրայով:
9 Ցերեկը Տէրն իր ողորմութիւնը հաստատեց.
գիշերը՝ նոր օրհներգութիւն.
ես աղօթում եմ Աստծուն իմ կեանքի համար:
10 Աստծուն ասացի. «Ինձ ընդունողը դու ես, ինչո՞ւ մերժեցիր ինձ,
ինչո՞ւ տխուր լինեմ թշնամուս հալածանքի ժամանակ»:
11 Երբ ոսկորներս փշրուեցին,
թշնամիներն իմ նախատեցին ինձ՝
ամէն օր ասելով. «Քո Աստուածն ո՞ւր է»:
12 Արդ, ինչո՞ւ ես տրտմում, հոգի՛ իմ,
կամ ինչո՞ւ ես ինձ խռովեցնում.
յոյսդ դի՛ր Աստծու վրայ, օրհներգի՛ր նրան,
իմ անձը փրկողն Աստուած է: